Tussen de beren kamperen!

Vanaf de camping rijden we naar de trail of 100 giants, 100 enorme sequoia bomen. Hoewel ik ze eerder heb gezien blijven ze indrukwekkend, wat zijn ze groot! Op de parkeerplaats komen we een super leuk ouder stel (hij is 77) tegen die ons vraagt naar onze camper. We laten even zien hoe het werkt en hij zegt tegen zijn vrouw dat het wel wat voor hen is, kunnen ze apart slapen omdat hij snurkt. Hij zegt "at a certain age.." waarop ik vraag "it does not matter anymore?". Hij begint te lachen en zegt "you know what I am talking about". Wat een super vrolijk stel. Ze vertellen dat ze al jaren op verschillende manieren aan het reizen zijn en als ik vraag waar ze naartoe gaan zeggen ze "where the road leads us". Ik zeg dat ik dat leuk vind waarop de vrouw zegt: "amen". 

Vanaf hier beginnen ook de waarschuwingsbordjes voor beren.. Ik schrik me kapot als ik iets zie,  blijkt het een dode koe. Als we dit aangeven in de dichtstbijzijnde campground, vertelt de vrouw ons dat ze dit al weten, de koe is de nacht ervoor aangereden door een grote truck. Ik moet toch even denken aan de slecht verlichte wegen waar wij die vorige avond op hebben gereden.. De vrouw vertelt ons ook dat 85% van de bosbrand onder controle is en de weg die wij moeten volgen vanaf die ochtend weer open is. We komen onderweg wel veel brandweer tegen, zien rook en zelfs vuur, en de campground waar we naartoe wilden is dicht vanwege de bosbranden. Er zijn zelfs stroomkabels afgebrand, die we ze per helikopter weer zien opbouwen. Geluk bij een ongeluk komen we aan bij een campground aan Lake Success, waar bijna niemand is en we na de bbq de zon zien ondergaan in het meer. 

De volgende ochtend gaan we vroeg op pad richting Yosemite. Vlak voor Yosemite maken we een pitstop om onze voorraad aan te vullen, aangezien we 2 nachten in Yosemite willen blijven. We kopen nieuwe butaanflesjes voor onze kookpit, waar we verrassend lekkere gerechten op kunnen maken. Hoezo noodles en pasta? Taco's, couscous, boerenomelet, etc. ;-) We stoppen ook bij de enige maar veel te dure supermarkt met lokale, biologische, en verantwoorde producten. Voordeel is wel dat ze er Tony Chocolonely hebben. De calorieën die we met fietsen hebben verbrand zitten er met al die lekker dingen als donuts en lemon cake snel weer aan.

Yosemite is druk, maar volgens meerdere websites hoef je in september geen kampeerplek te reserveren. Grapje dan waarschijnlijk, want we rijden heel Yosemite door en alle camgrounds zijn vol. Op aanraden van iemand van het visitor center rijden we een klein stukje het park uit naar Dimont O camground en ze hebben plek!!! Op een super rustige camping midden in de natuur staan we op een prachtige plek met onze camper, een bbq, picknicktafel, en een kast voor alles waar een geur aan zit tegen de beren. Eerlijk is eerlijk, ik krijg daar toch een beetje de kriebels van. Ik ruim gelijk alles in (je moet zelfs kinderstoeltjes erin zetten?) en krijg de schrik van mijn leven als ik de couscous wil pakken en het zakje openscheurt waardoor alles in de camper en op de grond ligt..... Ik kan je vertellen, die camper en de grond is nog nooit zo schoon geweest. We hebben namelijk net informatie gehad over hoe goed beren kunnen ruiken en zien. Ze kunnen een dood hert vanaf ongeveer 5 km afstand (!!) ruiken, dus ik hoop maar dat ze niet van couscous houden. Ik heb ook echt teveel Discovery gekeken, want Michiel zegt dat van al mijn berenkennis en -verhalen hij ook een beetje eng wordt ;-) Bij de toiletten hangt een bordje met "watch out for snakes". Vervolgens is de toilet niet verlicht en is het 1 diep gat. Nou, never nooit niet. Gelukkig schiet Michiel, aka Bear Grills, te hulp en maakt van een flesje water een plastuit 😁 

Die avond maken we een kampvuur/ bbq en maken echt een super lekkere burger! We slapen dit keer in de auto in plaats van op het dak, omdat het hier echt heel koud is. We hebben een mooie plek met uitzicht op het bos, al is zo'n donker gat 's avonds toch wel een beetje eng. De volgende morgen hebben we het gelukkig overleefd ;-) en worden we aangesproken door onze buren. Of ze even onze camper mogen bekijken. Na een demonstratie vertellen ze dat ze de vorige dag een mooie trail hebben gelopen. Omdat we nog geen plan hadden en de mensen zo enthousiast zijn, besluiten we diezelfde trail te doen. De trail is 3,5 km heen en 3,5 km terug en leidt naar de Vernon waterval. Na een flink steile en op sommige punten best gevaarlijke tocht, komen we boven. Ik ben eerder in Yosemite geweest, maar dit uitzicht is echt magisch. We zouden nog veel meer trails kunnen lopen, maar we willen de laatste dagen terug naar de kust. We spreken af dat we zeker nog een keer terugkomen!

Omdat we vrij laat uit Yosemite vertrekken maken we onderweg een pitstop op een camping met douches, aangezien we 3 dagen niet hebben kunnen douchen. Die ochtend is het vinden van een volgende kampeerplek voor het eerst frustrerend. Je kan kamperen in de national state parks, maar daarvoor moet je 48 of soms zelfs 72 uur van tevoren reserveren en daarna is het "first come, first serve". Aan de kust en in de weekenden is het vrij druk, dus moet je zo vroeg mogelijk komen om op de wachtlijst te worden gezet en vervolgens een halve dag wachten in de hoop dat ze nog een plekje hebben. Onze eerste poging is super frustrerend, vraag er gerust een keer naar, want het verhaal komt beter tot zijn recht als je mijn gezichtsuitdrukking erbij ziet.. Uiteindelijk vinden we een plek en om mijn frustratie kwijt te raken gaan we even shoppen; een rondje door de Victoria's Secret kan wonderen doen ;-) Wat trouwens echt relaxed is dat ze hier in bijna alle winkels een (schone) wc hebben, zelfs boekenwinkels en supermarkten. Michiel koopt nog een mooie winter wetsuit en laat zijn haar en baard bijwerken bij een barbershop en vervolgens rijden we naar de kust van Santa Cruz. Met uitzicht op zee, Michiel die ons avondeten bereidt vanuit onze camper en mijn nieuwe boek op schoot kom ik helemaal tot rust. Als we 's avonds teruggaan naar de camping maak ik nog als grap "wat als er iemand op onze plek staat". En ja hoor, het gebeurt. Gelukkig zijn er nog andere plekken en probeer ik het camping leven te accepteren ;-) 

Het is leuk om een stuk kust waar we eerder hebben gefietst nu in tegengestelde richting met de auto te doen, al ziet het er vanuit de auto een stuk gevaarlijker uit. Autorijden op de snelweg is trouwens ook een uitdaging. Door de "stay your lane" rijden er continu auto's in je dode hoek, de snelweg kan je hier en daar oversteken op een kruising, en  iedereen rijdt mega dicht op elkaar. Goed opletten dus. Gelukkig rijden Amerikanen veel auto, ze hebben zelfs apotheken met een drive thru (?). De volgende dag checken we nog even de golven in Santa Cruz, maar er is helaas geen goede surf. We worden aangesproken door een Amerikaan op een motor omdat hij onze camper interessant vindt. Dan vertelt hij dat hij met zijn motor en een hangmat reist en ik zie Michiel's ogen oplichten. Een hangmat met geisoleerde onderkant en een net tegen de muggen die makkelijk op de fiets is mee te nemen. Michiel ziet het al helemaal voor zich, ik moet er nog even over nadenken. We rijden verder naar Half moon bay, in de hoop daar een kampeerplek te vinden in een super mooi state park. Als we aankomen is de laatste plek net vergeven, waarop Michiel "Jesus" zegt. Nou, zegt de parkbewaker "He is not gonna help you son, but there is a preacher of there, maybe he can help you". Haha, droogkloot. Omdat we niet weer de hele dag willen zoeken naar een plek, reserveren we een hotel in de buurt van het inleverpunt van onze camper, en chillen we de rest van de dag aan een ander state park. Uitzicht op het strand en de ondergaande zon, met een boekje in ons "penthouse" uit de wind en met de zon op onze bakkes, en met zelfgemaakte couscous komen we de rest van de dag prima door. In het hotel duiken we nog even het zwembad in en test Michiel een invalidelift om in de hottub te komen 😂 Als een koning het zwembad in, helemaal zijn stijl. 

De volgende ochtend schrikken we ons kapot als we de zijdeur van onze auto open zien staan 😳 Wonder boven wonder is er niks weg (zelfs onze fietsen niet..) en heeft de deur waarschijnlijk niet goed dicht gezeten. Daarna rijden we door naar Coen en Heidi, waar we alvast wat spullen achterlaten omdat we de laatste dagen met de fiets verder gaan en een wetsuit op de fiets toch wel erg warm is ;-) Vanuit daar gaan we door naar het inleverpunt van onze camper en als we op de brug rijden zien we al snel dat we daar niet met de fiets overheen kunnen.. Dat wordt omfietsen. Bij het inleveren neemt een veel te enthousiaste werknemer al onze spullen mee die we niet kunnen meenemen op de fiets. Hij zet alles achter met de belofte dat het naar de homeless people gaat. Oke, dan is het goed. Vervolgens zie ik onze twee net afgegeven stoelen bij andere huurders de auto in gaan (die daarvoor hebben betaald). Nadat ik heel duidelijk ben geweest dat ik die spullen wil weggeven aan andere huurders of zwervers, worden onze stoelen in de "gratis mee te nemen" hoek gezet en durft de man ons niet meer aan te kijken. Michiel zegt "laat het los", altijd vervelend als iemand je eigen woorden tegen je gebruikt ;-) Daarna fietsen we via Silicon Valley 60 km naar ons laatste hotel. Met het grootste deel van de rit in de tegenwind, de spierpijn uit Yosemite nog in mijn kuiten, en de brandende zon op mijn bol weet Michiel wel raad: mij zoveel mogelijk uit de wind laten, zoveel mogelijk met rust laten, en zoveel mogelijk chocola toewerpen ;-) Onderweg staan we voor het stoplicht naast een jonge gast die een soort van Spaanse slager op heeft staan. Michiel maakt een soort volksdans beweging met zijn armen en steekt zijn duim op, waarop de jongen zijn zilveren tanden laat zien en ook een duim opsteekt. Echt jammer dat ik dat niet op camera heb. Om onze vakantie af te sluiten gaan we naar de bioscoop in San Bruno en kijken met een zak snoep op schoot naar Stronger, een film over de aanslag tijdens de Boston marathon. Ik natuurlijk weer met rode oogjes de bios uit. 

Morgen fietsen we het laatste half uurtje naar Coen en Heidi en gaan we alles weer inpakken en op weg naar huis. We hebben onze hele reis vastgelegd met de gopro en meer dan 300 filmpjes gemaakt, kunnen we het hele avontuur thuis nog eens herbeleven!!